Planeta Korporacja - Jak przetrwać, zrobić karierę i zostać Prezesem? to poradnik opisujący świat korporacji, działających w polskich realiach, widziany oczami korporacyjnego niewolnika. Poradnik w sposób praktyczny opowiada, jak pracować w korporacjach, jak budować karierę i pozycję, na co uważać i gdzie szukać swoich szans, tak by zostać Prezesem. Odpowiada na wiele istotnych pytań - jak pisać CV, jak się ubierać czy jak budować relacje z innymi. Wszystko to jest pokazane w sposób dowcipny i lekki, okraszone licznymi historiami i anegdotami z życia autora. A autor, Maciej Balcerzak, od wielu lat pracuje w korporacjach (min. Ernst & Young, Orange), pełniąc funkcje dyrektorskie i managerskie i zna Planetę Korporację, jak mało kto. Chcesz zostać Prezesem, przeczytaj Poradnik Korporacyjny!

Ryszard Bugaj ma 66 lat, tytuł doktora nauk ekonomicznych oraz lewicowe poglądy. Od czasów studenckich działał w opozycji antykomunistycznej, był ekspertem "Solidarności" a w stanie wojennym został internowany. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu a w III RP poświęcił się idei zbudowania niekomunistycznej lewicy

Ikona polskiej telewizji pisze o mężczyznach, którzy odegrali ważną rolę w jej życiu zawodowym i osobistym. Opowiada o swoich byłych mężach, członkach rodziny, współpracownikach i przełożonych. Oprowadza nas po korytarzach TVP, kulisach festiwali w Opolu i Sopocie oraz milicyjnych celach, w których zdarzyło się jej wylądować. W książce Katarzyny Dowbor "Mężczyźni mojego życia" przeczytamy między innymi o szefie TVP2 Jerzym Kapuścińskim, byłych prezesach TVP Robercie Kwiatkowskim i Wiesławie Walendziaku, a także o prezenterze telewizyjnym Janie Suzinie i Krzysztofie Ibiszu. Autorka niejednokrotnie burzy nasze wyobrażenia na temat osób znanych z ekranu. Nie oszczędza swoich kolegów, np. Wojciecha Manna, o którym pisze, że "traci po poznaniu". Przytacza barwne anegdoty. Dowiadujemy się, że Zygmunt Chajzer udawał konduktora w pociągu, a Krzesimir Dębski świętował swoje urodziny na koniu zupełnie nagi. Z kolei Włodzimierz Szaranowicz tańczył z Dowbor na stole, zaś Władysław Komar pytał ją często: "Jak tam Kasieńka? Może trzeba komuś przypierdolić?"

Połączone siły dwóch dziennikarzy - Michała Krzymowskiego ("Wprost") i Marcina Dzierżanowskiego ("National Geographic") - zaowocowały pasjonującym reportażem śledczym, ujawniającym kulisy oraz przebieg największej polskiej tragedii po II Wojnie Światowej. Po roku od smoleńskich wydarzeń, otrzymujemy dziennikarską rekonstrukcję kwietniowej traumy, odtworzoną za pomocą nigdy nie publikowanych do tej pory: dialogów z wież kontrolnych, rozmów telefonicznych wojskowych, wymiany maili między dyplomatami, materiałów zebranych przez polskich śledczych. Autorzy książki kilkukrotnie odwiedzili Rosję i rozmawiali z dziesiątkami świadków, zarówno rosyjskich, jak i polskich. Nie interesowały ich opinie, tylko odtworzenie tego wszystkiego, co działo się przed, po i samego sobotniego ranka 10 kwietnia 2010 roku. Narracja zebranego przez nich materiału jest tak sugestywna, że książkę czyta się niczym gotowy scenariusz filmowy.

Tygodnik "Uważam Rze" był fenomenem pod każdym względem. To historia kury znoszącej złote jajka uduszonej przez swojego właściciela. Dlaczego? Mówi o tym Paweł Lisicki, twórca sukcesu "URze". To opowieść o politycznych naciskach, intrygach ludzi mediów, ostrej światopoglądowej wojnie z "Gazetą Wyborczą", Tomaszem Lisem i innym tuzami polskiego dziennikarstwa. Lisicki odsłania kulisy życia mediów w Polsce. Relacjonuje - jako naoczny świadek,a później współuczestnik - przebieg afery trotylowej, po której polskie dziennikarstwo nie będzie już takie samo jak wcześniej. Diagnozuje stan polskiej debaty publicznej i polityki. Opowiada o swoich współpracownikach, bez których sukces byłby niemożliwy: Bronisławie Wildsteinie, Rafale Ziemkiewiczu, Waldemarze Łysiaku, Piotrze Semce, Cezarym Gmyzie i wielu innych.

Siedem dni z życia psa to kolejna książka autora głośnej Spowiedzi psa.

Tym razem Dariusz Loranty opowiada nie o sobie, lecz o swoim alter ego - komisarzu Bernardzie. Poza nazwiskiem bohatera wszystko inne w książce jest autentyczne, bo najlepsze scenariusze kryminałów piszą przestępcy i tropiący ich śledczy. Loranty barwnie przedstawia pracę policjantów kryminalnych w wielkiej metropolii. I pokazuje ich wzajemne, skomplikowane relacje, bowiem ci zestresowani herosi nie są wolni od takich ludzkich ułomności jak zawiść. A ceną zwycięstwa w bezustannej walce ze złem najczęściej staje się życie osobiste.

Przez blisko pół wieku o Ince pamiętali tylko jej najbliżsi: siostry, koledzy z oddziałów i pewien stary ksiądz, który nigdy nikomu o niej nie opowiadał.

Na co dzień Maciej Mazur w "Faktach" TVN piętnuje absurdy polskiej rzeczywistości, ale tym razem pod lupę wziął kolegów po fachu i w swoim charakterystycznym stylu opowiada najdziwniejsze, najśmieszniejsze i najbardziej absurdalne historie z życia polskich mediów. Zdradza przed kim i dlaczego Aleksander Kwaśniewski uciekał przez okno po drabinie, jak brzmi Tomasz Lis gdy wydaje mu się, że nikt go nie słyszy, w jakich okolicznościach największe gwiazdy dziennikarstwa puszczały soczyste wiązki na antenie i kto udawał, że jest papieżem. Całkiem zresztą skutecznie. Przy okazji świat dowie się wreszcie, kim jest słynny Rurek - cichy bohater TVN.

„Ryje” to znani politycy i celebryci. Polują na nich „paparuchy”, czyli fotografowie robiący zdjęcia z ukrycia. Chcą zdobyć „mordochwyty”, czyli kompromitujące fotki. Wszystko to opisują „hieny”, czyli pracownicy brukowców, a w postaci kolorowej medialnej papki spożywacie to Wy – czytelnicy, choć tak naprawdę jesteście dla nich tylko „targetami”.

Wulgarna, brudna i cyniczna książka dziennikarza, który przez 7 lat pracował w „Fakcie”. Wielka polityka, mali politycy, dziennikarskie hieny, morze alkoholu i ani kropli moralnych zasad. Ta książka demaskuje prasę brukową. A przy okazji ludzi z pierwszych stron tabloidów.

Ściganie bandytów, pozyskiwanie informatorów, balansowanie na granicy prawa, a wszystko przy akompaniamencie języka towarzyszy zza wschodniej granicy.

Tytułowy glina nigdy nie oczekiwał poklepywania po plecach ze strony przełożonych i często wbrew zwierzchnikom oraz procedurom uparcie dążył do celu. Momentem przełomowym w jego karierze była tajemnicza śmierć jednego z policjantów. Prywatne śledztwo bohatera książki pozwoliło odkryć wstrząsającą prawdę...

"Złote serca czy złote żniwa?" to zbiór studiów na temat stosunków polsko-żydowskich w czasie II wojny światowej. Autorzy, kierując się poszukiwaniem Prawdy o tamtych czasach, zaprezentowali w nich wyniki swoich badań i analiz. W swych rozważaniach odrzucili dwie skrajne interpretacje historii: "czarną legendę" i heroiczną mitologię. Pierwsza z nich to fałszywe, kolektywistyczne oskarżanie Polaków o współudział w zbrodni Holokaustu i czerpanie z niej korzyści materialnych. Druga z kolei, sprzyja bezkrytycznemu podejściu do historii Polski i przedstawianiu Polaków wyłącznie w pozytywny sposób. Obie funkcjonują głównie na poziomie kultury popularnej, chociaż oskarżenie Polaków o współudział w niemieckich zbrodniach znalazło - za sprawą postmodernizmu - zwolenników wśród profesjonalnych badaczy.

Z książki Kibice i okolice dowiesz się między innymi: Jakiemu londyńskiemu klubowi kibicował (oczywiście fanatycznie) Osama bin Laden? W jakim mieście podczas przedstawienia teatralnego aktor pytał ze sceny o wynik meczu?

To historia fotografki gwiazd Ani Szubert, która wygrała wojnę z chłoniakiem, a walkę tę dokumentowała bez żadnej cenzury w mediach społecznościowych. Była nazywana"najradośniejszą pacjentką onkologii". To jednak tylko jedna strona medalu, jej historia - duchowej przemiany i wygranej walki z rakiem - ma też wiele smutnych wątków, o których zdecydowała się opowiedzieć Piotrowi Mieśnikowi (autorowi książki "Wyznania hieny. Jak to się robi w brukowcu"). Ania zwierzyła mu się m.in. z tego, że rak tak naprawdę był czymś... najlepszym, co przydarzyło jej się w życiu. Była uzależniona od morfiny i leków przeciwbólowych. Mężczyźni w jej życiu często mieli na nią gorszy wpływ niż śmiertelna choroba. Seks w chorobie nowotworowej ma szczególny smak. Wielu hejterów życzyło jej śmierci, gdy walczyła z chłoniakiem. Ta książka ma charakter uniwersalnej opowieści o nieszczęściu, walce i zwycięstwie.

Jak każdy biograf Świetlik zmuszony był manewrować między hagiografią i pamfletem, które zwykle są najłatwiejsze do napisania. Najprościej jest bowiem zestawić wyłącznie jasne (bądź ciemne) karty z życia wybranego przez siebie bohatera. Znacznie trudniej jest dobrać w takiej proporcji, która będzie w sposób możliwie obiektywny oddawać złożoność opisywanej postaci. Wiktorowi Świetlikowi sztuka ta udała się w sposób godny naśladowania. Otrzymaliśmy bowiem książkę nie tylko wartą napisania, ale i pozbawioną łatwo rzucanych ocen oraz kategorycznych konkluzji. Sporo w niej natomiast interesujących faktów, ale i celnych pytań, na które nie ma dziś jeszcze odpowiedzi? [Ze wstępu profesora Antoniego Dudka]

Walczakowie to zwyczajni polscy Walczakowie z Trójmiasta. No, prawie zwyczajni. Bo jednak dziewięciorgiem dzieci mało którzy rodzice mogą się pochwalić. Mama tej niesamowitej zgrai po wielu przygodach z małymi kosmitami zwanymi dziećmi postanawia opuścić dziwną planetę zwaną własnym domem i powrócić do pracy. Wtedy jednak dzieje się coś niespodziewanego ? zachodzi w dziesiątą ciążę? Dom pełen kosmitów? to pełna dystansu opowieść Justyny Walczak o jej rodzinie. Momentami wzruszająca, częściej zabawna, mówi o szczęściu jakie daje rodzicielstwo pisane przez bardzo duże R. Jeśli czasem masz wrażenie, że wariujesz ze swoim jedynakiem czy bliźniakami, książka Justyny Walczak pozwoli ci zrozumieć, w jak komfortowej sytuacji się znajdujesz. Znajdziesz w niej też moc wychowawczych porad i matczynych podstępów przetestowanych na kosmitach w różnym wieku.